پیام بروجردی به مناسبت روز جهانی آتئیست‌ها (خداناباوران)

موضوع خداناباوران یک حقیقتی است که در ذهنیت تمام آنهایی که مایوس از ادیان و مذاهب زمینی هستند، پیدا می شود. تمام ادیان و مذاهب از یک خدایی دم می زنند که در رضایت مندی از سوی مخلوق است. ولی تعهداتی که آن خدا گفته و انجام داده و بر عهده گرفته است، با آنچه که اجرا شده کاملا در تضاد می باشد. اگر بخواهیم قول و قرار خدا را در کتب آسمانی نگاه کنیم، دو وجه دارد که یک وجه آن در این دنیا و وجه دیگر مربوط به دنیایی دیگر می باشد.

دنیای دیگر نمی تواند حقیقت داشته باشد. اولا، به دلیل این که برای اثبات وجود آن، بر پایه عدل استدلال می شود. در جایی که می بینیم عدلی وجود ندارد، چطور باور کنیم که عدل در جای دیگری اجرا شود؟

دوم اینکه این یک وعده نسیه است و دستیابی به این وعده ها بسیار دور دست به نظر می رسد. از این گذشته، بخشی از وعده ها و چک هایی که خدا کشیده، به این دنیا مربوط می شود که آنها هم پاس نشده است. یعنی مردم در اینجا جهنم را می بینند، در حالی که  بهشتی وجود ندارد. روز به روز بر تعداد گریختگان از معبود زمینی اضافه می شود، به ویژه در این دوران کرونا که دیانت امتحان خودش را پس داد و آشکار شد آنچه که از آن دم می زنند، حقیقت ندارد.

در همین کتاب قرآن در دین اسلام، می توان دید که این کتاب پر از قول و قرارهای خدا نسبت به خلق اوست که هیچ کدام از آنها اجرا نشده است. مثلا خدای این کتاب گفته دعا کنید، اجابت می کنم! گفته دور نیستم و در کنار شما هستم! گفته نزدیک تر از رگ یا شاهرگ گردن شما هستم! ولی عمدتا مردم چیزی به نام خدا را ندیدند! بر اساس همین عدم تطابق هست که مردم جهان از عقاید توحیدی دست می کشند. در واقع می توان گفت حق بشر است که بین موحد بودن و بی خدا بودن انتخاب کند. خیلی از آنها که آبا و اجدادشان متعصب به دین بودند، اکنون از افکار و عقاید پدران خویش اعراض کرده اند. علت این است که دین امتحان خود را خوب پس نداده است و شرایطی فراهم آورد که مردم دین گریز شوند. در اسناد و مدارک اسلام هم داریم که در آینده که البته شاید منظور همین دوران ما باشد، مردم حتی به خدا ناسزا می گویند! این بریدن از خدا به دلیل غلط بودن وعده هایی است که ادیان داده اند .

خدایی که جواب خلق را نمی دهد، نمی تواند به عنوان معبود و مراد مردم باشد. ما در همه احوال شاهد هستیم که از ادیان و مذاهب فقط وعده ای مانده که آن هم مربوط به روزگار غیر قابل دسترس است که در جنبه های نسیه قرار دارد! یعنی در زمان حال که مردم نیاز مبرم به کمک دارند، از او خبری نیست.

قرآن پر از وعده هایی است که خدا به خلق خود داده، ولی در عالم واقعی به هیچ کدام از آنها عمل نکرده است! ادیان و مذاهب توپ را می انداختند به محشر و معاد، در حالی که آن پیامبر بزرگوار، ابراهیم خلیل الرحمان از خدا خواست که وعده هایش را در همین دنیا نشان بدهد.

این سوال و این حق پرسش در ادیان ثبت شده است. ولی این امکان که بی پرده بتوان آنچه را که وعده داده شده دید، قابل اثبات نیست. چون در وعده ها یک جذبه نفسانی و فطری و سخن از همه مردم است، اما در عملکرد می توان گفت که غلو بوده و به اصطلاح حقایق را ماستمالی کرده اند که توجیه موجه اثبات حاکمیت خدا در زمین می باشد. البته ما می دانیم که جهان بدون گرداننده نیست و یک پادشاهی غیر قابل توصیف دارد که ما به دنبال شناخت او می رویم و به موازات آن تمام پل های پشت سر خود را خراب کرده ایم، یعنی ما هرگز نمی توانیم به آنچه که به عنوان دیانت مطرح شده است، مومن باشیم.

بروجردی، فروردین ۱۴۰۰

ایران- تهران- حصر خانگی

ویدئو را از اینجا ببینید.

 منبع:

نهاد مدنی بروجردی