روز پدر یادآور حقوقی است که بعضاً بر زمین مانده است. پدر یک عامل اصلی
برای توالد است.
پدر شدن وظیفه سنگینی دارد.
از پدران چه توقعی می‌رود و پدران از فرزندان چه توقعی دارند؟
«پدر» در قاموس انتظار، شخصیتی است که باید به انسان نیرو بدهد؛ از وقتی
که اسپرم در وجود پدر تشکیل می‌شود این مسئولیت شروع می‌شود تا وقتی که در همسرش تخلیه
کند و همچنان که مادر مسئولیت سنگینی دارد.
پدران از بس در فشار ایام هستند به مسئولیت عمده خود توجه نمی‌کنند، پدر
شدن یک «اعتبار» و یک «مسئولیت» است و برابر است مثل دو کفه ترازو است؛ هم مقام دارد
هم از جایگاه خودش باید دفاع کند.
موقعیت پدر، وجدان‌گرایی و تزریق اخلاق بر فرزند است.
فرزند تحت تربیت پدر و مادر است، اینکه ما همیشه از پدر دم می‌زنیم چون
روز پدر است. پدر سلسله مراتب از بالا به پایین است یعنی یک روزی خودش فرزند بوده،
بعد نوه شده، بعد نتیجه، نبیره و ندیده! به پایین هم انتقال می‌دهد یعنی فرزندانش،
نوه هایش، نتیجه‌ها، نبیره‌ها و ندیده‌هایش.
- نیازهای مادی، تامین
مخارج است.
- نیازهای معنوی،
تامین اخلاق و اعتقادات سالم و صحیح است.
از پدر چه انتظاری می‌رود؟ آنچه که گرمابخش خانه است اخلاق‌مداری است.
ممکن است یک پدر مخارج فرزندانش را تامین و تهیه کند اما با اعصاب آنها بازی کند و
احساس آنها را در ورطه بازیچه قرار دهد.
فرزند هر چه دارد از کانون خانواده است که پدر و مادر، سَکودار آنهاست.
کسانی که خراب می شوند، در جامعه فاسد و منحرف می‌شوند، پدر یک سهمی در این معضل دارد.
پدر آیینه فرزند است، در آیینه دنیا را می‌بیند.
با پدران در صلح و صفا باشیم و پدران با فرزندان به نیکی و خوبی رفتار
کنند. باید حدود مشخص بشود، دو کفه باید برابر بشود؛ هم فرزند نسبت به پدر حق دارد
و هم پدر به فرزند. حقوق و عقوق؛ عقوق هم متقابل است، یک فرزندی که بخاطر یک جرمی در
زندان می افتد، پدر او مسئولیت دارد، فرزندی که در جوانی علم را رها می‌کند و به بازیگوشی
می‌پردازد پدر نقش دارد. فرزندی که به بزه‌کاری منتقل می‌شود، پدر سهم دارد. شرکت سهامی
است؛ شرکت سهامی عام در تولد فرزند. جامعه اثر می‌کند، تعلیم و تعلم تاثیر دارد، حکومت
اثرگذار است، ولی اصلش پدر است چون جامعه از خانواده‌ها، خانوارها و خانه‌ها تشکیل
می‌شود و می شود یک کشور. اگر کشور را بخواهیم بسازیم باید به جوانان بها بدهیم، آنها
را تامین نیرو کنیم، عقده را از آنها دور کنیم و عقده گشایی کنیم.
در مسیر انتظار پدر بسیار دارای اهمیت است، فرزند در یک موقعیت خاص باید
پدر را در خُلقیّات تعقیب کند، اگر اخلاق نیکو باشد، اثر می‌گذارد.
غالبا فرزندانی که در خانه‌های مملو از دعوا و درگیری زندگی می‌کنند افسرده‌اند،
گریز از منزل دارند و پناه به دیگران می برند.
اعصاب برای خانواده خیلی مهم است. اعصاب از عصب گرفته می شود و عصب هم
در وجود انسان روی احساس، اخلاق، افکار و اعمال و افعال کار می‌کند. موقعی‌که یک سوزن
به بدن انسان فرو می‌رود، آدم ناخودآگاه فریاد می‌کشد یا خودش را به عقب می‌کشد و تکان
می‌دهد، همینطور اگر زخمی به فرزند وارد بشود پدر در موقعیت انفعالی و وجدانی قرار
می‌گیرد.
بیایید هم پدران خوبی باشید و هم فرزندان کمک کنند به پدر ها که خوب باشند.
چون فرزند از چند قسمت نقش و تاثیر می‌گیرد و بعد به پدر انتقال می‌دهد، شاید تخریب
اعصاب بیشتر سر همین مسئله باشد که دوگانگی و معارضات در خانه هست.
پدر بعنوان بزرگ خانواده باید افکار خود را با فرزندانش همسو کند و متقابلا
فرزند نسبت به پدر خلق و خوی خود را تنظیم کند.
نظم در خانواده برای این است که انسان راحت تر زندگی کند، خانواده هایی
که به طلاق کشیده شده‌اند، دارای فرزندانی خشن و خشونت گرا هستد، دارای عقده هایی هستند
که اگر بتوانند تخلیه کنند به بیراهه می‌روند، و اگر نتوانند، در خودشان می‌ریزند،
افسرده می‌شوند، کم کم به دوره جنون کشیده می‌شوند و یا به مواد مخدر یا نوشیدنی‌ها
پناه می‌برند!
حق پدر را ادا کنید ای فرزندان، به اینکه حرمتش را داشته باشید و با او
هماهنگ باشید و ای پدران، شما هم حال و هوای منزل را به گونه‌ای تنظیم کنید که فرزندگریز
و منزل‌گریز نباشد. فرزندی که خیر از خانواده نبیند به دیگران پناه می برند. الان هم
«دیگران» عبارتند از عوامل ماجراجو، افراد جنایت‌کار و ضد حقوق بشر! حقوق بشر را باید
پدر در صحن خانواده پیاده کند و خانواده هم باید با او همکاری کنند، نه پدر روی لج
بیفتد و نه فرزند، توازن برقرار بشود!
کشوری که پدر و فرزندش عاقل باشند، آگاه و هوشیار و زیرک و صالح و سالم باشند،
در مرحله شکوفایی و بازدهی نیکو قرار دارد.
ایران - تهران - حصر خانگی
هفتم اسفند ۹۹
ویدئو را اینجا ببینید.
