دهم امرداد، زادروز بروجردی، کاشف توحید بروجردی گرامی باد.با سلام به همه اون هایی که به فکر معلمشان هستند و حساسیت روی زندگی او دارند، همه شما را دوست دارم و از مدیریت هستی تقاضای بهبودی اوضاع و احوالتون را دارم.
یکی از مواردی که انسان ها حساسند روش برای دوستان، یاران، خانواده و عزیزانشان، مسئله سالروز تولد است، دهم امرداد هم که تولد من
هست و شصتمین سال را در بیغوله، در جهنم خشم الهی آغاز می کنم.
اصولاً یادآوری ورود به زندان، تأسف آور است، وقتی که انسان به یک موضوعِ بد،
شر، نحس، شوم، بد یمن، و خبیث دقت و توجه می کند در
هر یک از ابعادش و اضلاعش، او را متأثر می کند. از
جمله همین، ما وقتی که رسیدیم به این مهم، که دنیای ما محل آزار ماست، کل بشریت
درحال کشیدن یک بار سنگین در روح و جسم و اعصاب است، باری که به هیچ وجه متعلق به
او نیست، دِینی که هیچ گونه دخالتی در آن نداشته ولی عوارضش را باید تحمل کند.
ما مثل بقیه
شما، هیچ دلخوشی از این ورود نداشتیم و هیچ خاطره خوشی از زندگی در عصر خفقان و
ذلت نداریم، وقتی که ما فکر می کنیم بی اراده، به زور، با خواست یک ابرقدرتِ بی
رقیب، به اینجا آمده ایم، متأثر می شویم، آتشگاهی ست که زندگی همه را سوزانده است.
آرزوی من همچون آرزوی دیگران که جشن تولدشان است و چاقو را بر می دارند داخل
کیک می کنند، یا شمع را خاموش می کنند، خوشبختی، بهروزی، خرمی، خرسندی، آبادانی،
اجابت دعا برای بشریت است. احیای هر آنچه که از دست ملت ایران رفته، بازگشت شکوه،
زیبایی و امیدواری به ميهن، هم میهنانم و شاگردانم.
هدیه به من، از ناحیه اصحاب و یارانم، دعاست، چرا که دعای اونها که جز جامعه مستضعفین
و مضطرین و مضطربین و محرومین هستند، مسیر اجابت را بهتر باز می کند، همانطوری که
گفتند: خدا در اشک های جاریست، در دل های
شکسته است، در اعماق ناامیدی هاست.
من از همه شما که روز دهم امرداد را به خاطر دارید، تقاضا می کنم که همه
گرفتاری هاتون را مد نظر قرار بدهید، تمام فشار و خشونت و قساوتی که از این عصر و
اهلش دیدید، در نظر بیاورید و به عنوان یک کادو، به خدای باریتعالی عرضه بدارید و
بخواهید که هرچه زودتر به وعده هاش عمل کند.
امرداد 1397
ایران – تهران- حصر خانگی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر