با گذشت نوزده ماه از مرخصی مشروط آقای بروجردی، کاشف توحید بدون مرز، که به حبس خانگی ایشان منجر شده است، اکنون جای آن دارد که وضعیت ایشان از لحاظ شخصی و اجتماعی، مورد توجه و بازنگری واقع شود.
از جنبه شخصی، آقای بروجردی به عنوان یک زندانی سیاسی و اعتقادی، همچنان تحت شکنجه و آزار و اذیت قرار دارد. پی آمد یازده سال حبس همراه با شکنجه و محرومیت از درمان، همانا آسیب های جسمی و روانی غیر قابل جبرانی است که حتی پس از هجده ماه مرخصی استعلاجی نه تنها درمان نشده اند، بلکه بیماری های ایشان در حال گسترش می باشد. مهم ترین بیماری ها و یا عوارض جسمی که ایشان به آن دچار شده، به شرح زیر است:
افزایش دردهای مختلف در ناحیه پا، جمع شدن و تورم رگ های پشت زانو؛ ایشان در اثر این عوارض، به حدی ناتوان شده که حتی با عصا نیز قادر به حرکت نیست.