همدیگر را دوست بداریم و با هم مهربان باشیم

پیام حسین بروجردی، زندان مدار مقاوم، به مناسبت روز جهانی مهربانی

محبت، مفهمومی مشترک بین انسان و حیوان است، یعنی غریزه و حس محبت هم در وجود انسان است و هم حیوان. انسان در دل خویشتن، محبت خود و دیگران چه همنوعانش، چه حیوانات و یا سایر موجودات را می پروراند و حتی حیوانات نیز نسبت به همنوع خود و گاه نسبت به انسان ها حس محبت دارند.

انسان اگر خودش را دوست داشته باشد به رذائل اخلاقی تن نداده، هویت انسانی خود را را از دست نمی دهد. محبت، لطافتی است که سرکشی ها، کینه توزی ها و عصبیت ها را از انسان دور می کند.

ادیان آمده اند تا انسان ها را با الفبای محبت آشنا کنند، ولی متأسفانه در طول ده ها هزار سال شریعتمداران آمدند و محبت را که سرچشمه از ذات اقدس کبریایی دارد، به خشونت احکام و قساوت شرایع مذهبی آمیختند. امروز محبت در جهان بشریت به حداقل رسیده است. محبت در خانواده ها زیر سایه شوم سوءظن، سوءتفاهم و موضع گیری های خصمانه و سنگربندی های نفسانی که بعد به انفجار طلاق می انجامد، دفن شده است. از این انفجار فرزندانی بوجود می آید که اغلب با محبت بیگانه هستند و چون آنها تشنه محبت می باشند، سر به شورش گذاشته، به سمت اعتیاد جرم و جنایت یا خودفروشی می روند.

دنیای عجیب و غریبی است، حتی در بعضی از مناطق جهان، گروه های تروریستی دیده می شوند که از کودکان نونهال و یا نوجوان، برای اهداف شیطانی خود سوءاستفاده می کنند. گاهی اوقات انسان محبتش را به یک سگ نشان می دهد و یا بزرگش می کند، ولی این محبت را از همخانه اش، همسایه اش، همنوعش، هموطنش، دریغ می کند. محبت برای انسان بهتر زیستن را به ارمغان می آورد. توصیه اینجانب به عنوان کاشف توحید بدون مرز، به تمام انسان های خواستار صلح و محبت این است که بدانیم و یقین پیدا کنیم که اگر این رذائل آلوده در وجود ما که خشم، نفرت، نفرین و غضب را مشتعل می کند، سرکوب شود، گل محبت در وجود ما، در خانواده، در موقعیت شهر،  پهنه کشور و در سراسر جهان روییده می شود.

لازم است که در این روز با هم یک بار دیگر به یاد آوریم که  اگر محبت بود فقر در جهان دیده نمی شد، یعنی مردم اروپا، مردم آفریقا را درک می کردند، که گرسنگی یعنی چه. اگر محبت بود، آن کشورهایی که ذخائر نفتی و معادن دارند و روی اقیانوسی از گاز و نفت قرار گرفته اند، به داد آن مردمانی که کشورشان هیچ ندارد، می رسیدند! اگر محبت باشد، حکام، ثروت های ملی را روی سفره های رعایا و مردمشان می گذاشتند. اگر محبت باشد، کسی از دین نمی گریزد، دین گریزی به دلیل خشونت مذهب است، به علت قساوتی که به مذهب چسبانده شده، خداگریزی به دلیل چیست؟ به دلیل این که به نام خدا ظلم کرده، مردم را مضطرب می کنند، اکنون ما در سراسر جهان کمبود محبت داریم.

برای ازدیاد محبت در همه ابعاد کماً و کیفاً، تلاش کنید. اگر محبت باشد، آمار سکته و سرطان پایین می آید، قبرستان ها دیرتر پر شده، بیمارستان ها خلوت می شود، تیمارستان ها خالی گردیده، طلاق و جدایی از بین می رود، اعتیاد محو شده، دزدی و کلاه برداری، از بین جوامع انسانی زدوده می شود. تمام این موارد به علت نبود محبت است، بیایید همدیگر را دوست بداریم، من همه را دوست دارم، هر کس را با هر عقیده و سلیقه ای دوست دارم، من تمام مذاهب را دوست دارم، همه ادیان را دوست دارم، من لامذهب ها و بی دین ها را هم دوست دارم، چون آنها هم دارای یک خط مشی فکری و اعتقادی خاص خودشان هستند، به خاطر اعتقادات خاص نباید قطع محبت کرد. اگر قطع محبت کنیم، دشمنی ایجاد می شود که دعوا و مناقشه و سرانجام جنگ در پی دارد و نتیجه اش را هم اکنون داریم می بینیم.

 تاریخ بشریت جنگ جهانی اول و دوم را پشت سر گذاشت که علت آن فجایع، مرگ محبت بود! اکنون هم که در خطر جنگ جهانی سوم هستیم، باز هم این خطر به دلیل دشمنی بین قدرت ها و ابر قدرت ها است که البته در این میان، مردم بیگناه هستند که له شده، آسیب می بینند. اکنون خطر نابودی و مرگ، هفت میلیارد مردم جهان را تهدید می کند. در این جنگ ها همه چیز ویران می شود، خاورمیانه مرکز این جنگ ها است، به سبب این که این منطقه از جهان مهم ترین جایی است که اعمال کینه توزی و دشمنی به نام دین صورت می گیرد. اگر محبت باشد، اثری از جنگ ها نخواهد بود و دنیایی عاری از کینه و دشمنی و بی عدالتی و سرشار از دوستی و صفا خواهیم داشت.