حاکمان هم باید با رواداری نسبت به مردم خود عمل کنند

پیام آقای بروجردی به مناسبت 16 نوامبر، روز جهانی مدارا و رواداری

در سال 1995 در بیست و هشتمین نشست کنفرانس عمومی یونسکو در پاریس، اعلامیه اصول مدارا اعلام و تصویب شد.

کشورهای عضو یونسکو با تأکید بر این نکته که رواداری پیش‌شرط ضروری برای صلح در دنیا است، به ضرورت گسترش رواداری و مدارا در جوامع بشری اشاره نموده و اعلامیه اصول مدار را در شش ماده تنظیم کردند و برای اینکه این اصول را عملی سازند، روز 16 نوامبر به عنوان روز جهانی مدارا اعلام شد. در این اعلامیه، با تآکید بر آزادی عقیده که اصل مهم اعلامیه جهانی حقوق بشر است، با اشاره به خشونت و تروریسم، نژادپرستی و بیگانه ستیزی، تبعیض علیه گروه‌های آسیب پذیر جامعه…، که ریشه همه اینها در عدم تحمل و عدم مدارا است، تصریح می‌کند همه این معظلات، صلح و دمکراسی را در جهان تهدید کرده و مانع توسعه می‌شوند.

رواداری و مدارا به معنای پذیرش این واقعیت است که همه انسان ها، با تمامی اختلافات ظاهری، موقعیتی، زبانی، رفتاری و ارزشی، حق آن را دارند که در صلح زندگی کرده، همان طور که هستند، باشند. به علاوه تحمیل دیدگاه‌های شخصی به دیگران مجاز نیست.

به دلیل اهمیت این اصل و تلاش های فراوان آقای بروجردی، زندان مدار مقاوم و مروج سخت کوش رواداری و مدارا، که بیش از سه دهه از عمر خود را در راه ترویج رواداری و صلح در ابعاد مختلف، مصرف کرد، به انتشار پیامی از سوی ایشان به مناسبت روز جهانی رواداری و مدارا، مبادرت می ورزیم:

صبر جنبه ای از رواداری است، صبر مورد توصیه ادیان و مصلحین است و مورد سفارش پزشکان، بردباری باید در همه زمینه ها باشد، خویشتنداری باعث می شود تا آرامش و امنیت مردم حفظ شود. با رواداری انسان می تواند گفتمان را اعتلا دهد. هنگامی که شکیبایی به پایان می رسد، منطق می میرد و حکمت و مصلحت و مباحثه ویران می شود. با مدارا و رواداری ما می توانیم اختلافات خود را حل کنیم. حتی قدرت های جهانی نیز با بی صبری و عدم مدارا، جنگ های خانمانسوز را در طول تاریخ ، رقم زده اند و بیم آن می رود که در آینده هم کلید جنگ های هسته ای با عدم تحمل و مدارا زده شود. حاکمان هم باید با رواداری نسبت به مردم خود عمل کنند، مردمی که می خواهند نفس بکشند، سخن بگویند، ابراز عقیده و انتقاد کنند.

طبق اسناد و متون دینی، رواداری و مدارا به صاحبان شرایع دینی توصیه و امر شده است و آنها باید در اجرائیات حدود بردبار باشند و شرایط را درنظر بگیرند. با عدم تحمل و نامدارایی، تمام فجایع بر بشریت هجوم می آورد، اگر فقیر صبور باشد فقط ضربه فقر را حس می کند، ولی در اثر بی صبری، روح و جسم او نیز آزرده می شود.

همان طور که پزشک به مریض توصیه می کند که باید  تا سپری شدن دوران معالجه صبر نماید، به همان صورت نیز باید همگان باید بردباری کنند تا روزهای بد به پایان برسد، شاید روزهای خوش در انتظار باشد، چرا که به هر حال بشریت در انتظار ایام خوش و دور از ناملایمات است. صبر را در همه زمینه ها توصیه می کنم و به ویژه به آنها که صاحبان زرو زور و تزویر هستند، مثلث قدرت و ثروت و سیاست. بی صبری آنها در ایجاد بحران در جوامع نقش آفرین خواهد بود. ثبات زندگی عامه در داشتن بردباری زعمای قوم هست.