بخشی از سخنان آقای بروجردی به مناسب روز جهانی ریشه کنی فقر

امروزه هر گاه که از فقر سخن به میان می آید، پرسش اصلی این است که جهانیان چگونه می خواهند فقر را ریشه کن کنند؟ جهانی که در آن انسانیت اهمیتی ندارد! هنگامی که ابرقدرت ها زرادخانه های آکنده از سلاح های هسته ای خود را آماده کردند، سلاح های مخربی که هر کدام به تنهایی برای نابودی یک شهر بزرگ کافی می باشد، پس کره زمین و مجموعه انسان ها با خطر بزرگی روبرو هستند. آیا در پس این درگیری ها، چیزی از این سیاره خاکی باقی خواهد ماند؟

اگر حکومت های قدرتمند و قدرت های اقتصادی جهان اهتمام می کردند، اتحاد می کردند، می توانستند ریشه فقر را بکنند، ولی نکردند، چرا؟ چون منافع شخصی ایجاب می کند که اقتدار خودشان را حفظ کنند.

ریشه کن ساختن فقر در هر کجای جهان که باشد، در آسیا و یا در آفریقا که در آن بر اساس آمار سازمان ملل، جمعیت زیادی به ویژه کودکان از گرسنگی جان خود را از دست می دهند، تنها یک راه دارد و آن این که بشریت نگاه جدیدی به هویت خویش نماید. هویت انسانی جنگ طلبی نیست، جنگ افروزی نیست، جنگجویی نیست، بلکه مسالمت است، ملایمت است، نام او انسان است، انسان از ماده انس می آید. انسان دوست دارد که باطناً و فطرتاً رفیق باشد، مسالمت داشته باشد، با همه کنار بیاید، نه این که به دنبال کینه ورزی و دشمنی باشد. هنگامی که پای دشمنی به میان می آید، تمام منابع ثروت و ذخایر طبیعی و انسانی برای تامین سلاح صرف می شود. ولی این ملت های بدبخت هستند که ضرر می کنند، یعنی صاحبان اصلی ثروت های خداداده زمین، آنها هستند که محروم و گرسنه مانده اند، در حالی که حکام مشغول ایجاد پایگاه های مهم برای خودشان می باشند. امید من این است که گرسنه ای پیدا نشود و یا فقیری در جهان یافت نشود، مسئله مقابله با گرسنگی به سوی واقعیت پیش برود نه با شعار و تظاهر و در جنجال های تبلیغی و سیاسی.