غذا نیاز بشر است و "گرسنگی" آفت زندگی است،
گرسنه به کسی گفته می شود که از حداقل خوراک لازم برای یک انسان محروم باشد. در
عرف جامعه نداشتن نان نشان از گرسنگی است، چه در مثل قدیم نان را قوت لایموت می
نامیدند، یعنی چیزی که مانع از مرگ در اثر گرسنگی شود.
امروز آمار و ارقام نشان می دهند که قسمت عمده ای از اهل
زمین گرسنه هستند، یعنی همین حداقل نان را هم ندارند بخورند. همان طور که سال ها
پیش هم در طی مباحث تدریس از درون زندان مطرح کردم، به نقل از معاون یکی از
وزارتخانه های کشور، سی درصد مردم در میهن خودمان ایران حتی نان ندارند که بخورند.
به معنای واقعی کلمه یعنی گرسنه هستند. در حالی که در کشور ایران که از نظر سرمایه
های ملی و ثروت های طبیعی بین پنج کشور اول منطقه است، رسما چنین آماری از گرسنگی
منتشر می شود، چه انتظاری از کشورهای فقیر دنیا می توان داشت؟ در کشورهایی که
منابع طبیعی نفت و گاز و فلزات و معادن ندارند، این یک فاجعه است.
علت گرسنگی هم مشخصا نبود عدالت است. به گواهی نتایج
تحقیقات دانشمندان، اگر امروز عده ای از مردم در گوشه ای از این دنیا گرسنه هستند،
به دلیل کمبود غذا نیست، بلکه به دلیل عدم توزیع عادلانه غذا می باشد. مردم همه از
هر نژاد و رنگ و ملیتی، بچه های زمین هستند و زمین سخاوتمند می خواهد به همه بچه
هایش روزی دهد. اما چون عدل نیست، نمی تواند! عدل یعنی تقسیم یکسان، یعنی مقابله
با تبعیض، همه چیز مانند حلقه های زنجیر به هم مرتبط است و در پس هم رخ می دهد، غذا
نداریم، چون عدالت نداریم، در جامعه گرسنه داریم، چون وجدان نداریم و....
مبارزه با "گرسنگی"، در واقع مبارزه با تبعیض و
تجاوز به حقوق عامه و نوعی مقابله با خودخواهی ها می باشد.
16 اکتبر 2017
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر