دنیای
ما، دوره قانونگرایی است، آنچه
این ارزش را از بین میبرد، استبداد حکومتی میباشد، دیکتاتوری
سیاسی، مانع از دست یافتن انسان ها به حقوق اساسی آنها می باشد. در سیستم
دموکراتیک، انسانها، دارای اعتبارات و امتیازات خداداده هستند، در حکومت های
مستبد، بشر، حق اظهارنظر ندارد و فضای کشورها، برای تنفس آزاد و مستقل، تنگ و تیره
است، یک دموکرات، هرگز زیر بار زور گویی نمیرود، ستمکاری با روح آدمی، همسویی
ندارد، انسان، دارای احساسی لطیف و عواطفی، ملایم است که هرگونه فشار و خشونتی،
موجب فروپاشی احساس و اعصاب او میگردد.
امروز،
بنیآدم، در مرتبه بلند آگاهی قرار دارد و تفکرات تحمیلی را نمیپذیرد، ادیان
که برای آرامش بشریت آمدند کمکم تغییر رویه دادند و جایگاهی زشت در حاکمیت را
گرفتند. شریعتمداران، طریقه سانسور، پیش گرفتند و به نام مذهب، از مردم، کولی
گرفتند و به آنها، اجحاف نمودند.
در
حکومتهای دینی، تفتیش عقاید، رایج است و ناقض دموکراسی میباشد، مکتبهای
آسمانی، از یک نوع خودمحوری برخوردارند تا محدوده خود را قداست داده و مرزهای فکری
را به مدخل جانها ببرند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر