انسانم آرزوست، به مناسبت نوزدهم آگوست روز جهانی انسان‌دوستی

انسان، غریب‌ترین موجود این عالم است،

انسان‌ها، دوست‌داشتنی هستند. چنانچه رذائل اخلاقی و فضولات اعتقادی بر انسان چیره نشوند و سایۀ شومشان را بر سر آدمی نگسترانند، انسان سرآمد همه موجودات خلقت خواهد بود. اما گسترۀ تمدن که ایجاد آن بر مبنای انسان‌مداری بود، دست ‌و پای او را بست و اختیارش را سلب نمود و کار خدمات‌رسانی تجدد و تکنیک وارونه گردید و آدمی به خدمت علم و صنعت در آمد و سرنوشتش آن شد که می‌بینید، در دره‌هایی از فقر و درد و غم و اعتیاد و اختلاف و طلاق و سوءظن منجر به وقایع کوچک و بزرگ، فروافتاد. این روز را به این خاطر نام‌گذاری کرده‌اند که بشریت، قدر خود را بداند و ارزش‌های خداداده را از دست ندهد.

اینک، انسان است و یک سلسله حقوق انکارناپذیر، با چنین امکاناتی است که انسان می‌تواند نفس بکشد، اما او را از آنها منع کردند و جامعۀ دوقطبی را ایجاد نمودند. در حقیقت، تقسیمات فعلی دنیا بر پایۀ انسان درجه یک و درجه دو است، حتی ادیان الهی و مذاهب توحیدی هم نتوانستند به قول‌هایی که در باب خوشبختی انسان دادند عمل کنند. چرا که در زیر پرچم ایدئولوژی آسمانی هم انسان به راحتی و استراحت نرسید. اکنون انسان شاهد تشکیل انجمن های حمایت از حیوانات است، اما از انسان بی‌پناه و تحت ستم کسی دفاع نمی‌کند. بزرگ‌ترین علل ناکامی بشر از افتخارات فطری و تکوینی او، تهاجمات همنوعان اوست. آن‌قدر حاکمیت وجدان و شرف و مهربانی، بی‌رنگ شده که کسی به ناله‌های زمین‌خوردگان اعتنا نمی‌کند. این آمارهای وحشتناک گرسنگی و رنجوری اشرف مخلوقات است که جامعۀ جهانی را به خود می‌خواند، به امید اعتلای محبت و عطوفت در بین بشریت.
نمایندگان استاد سید حسین کاظمینی بروجردی