کیهان آنلاین – ۱۷ شهریور ۹۳ – بررسی
دوره‌ای وضعیت حقوق بشر «یو پی آر» در مورد ایران در اکتبر سال جاری صورت خواهد
گرفت که مهم‌ترین ابزار نظارتی شورای حقوق بشر با هدف نظارت، ارتقا و حمایت از حقوق
بشر در تمامی کشورها می‌باشد.
مدافعان حقوق بشر و فعالان اجتماعی و
سیاسی به خوبی می‌دانند که جمهوری اسلامی سال‌هاست با روش‌های حیله‌گرانه، گردونه‌های
متفاوت حقوق بشری را در عرصه بین‌المللی به سود خود می‌چرخاند. از جمله حذف
گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران که در دوران خاتمی رخ داد، با انجام اقدامات
تبلیغاتی، و به ویژه با به خدمت گرفتن رسانه‌های قدرتمند، یک دیپلماسی فعال،
شکل گرفت وجامعه جهانی را قانع کرد که به ماموریت گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد
وضعیت حقوق بشر در ایران پایان دهد.
در آن زمان، محمد جواد ظریف، به عنوان
مسئول دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل، در لغو ماموریت موریس کاپیتورن، گزارشگر
نقش کلیدی داشت.
اینک اما ظریف در مقام وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی در
مذاکرات دولت‌های غربی با رژیم ایران شرکت می‌کند. گاه به نظر می‌رسد کافیست
طرف ایرانی، چراغ سبزِ نشان دهد تا طرف غربی، دو دستی همه آنچه دستاورد چندین ساله
فعالان حقوق بشر ایرانی در عرصه بین‌المللی بوده تقدیم جمهوری اسلامی کند و این به
خوبی اهمیت تمرکز و فعالیت پیگیر و بی‌وقفه، برای از سرگیری دوباره گفت وگوهای
حقوق بشری را خاطرنشان می‌سازد.
با یک نگاه کوتاه به اخبار حقوق بشری
ایران دوباره شاهد بازی تبلیغاتی نظام پیش از آغاز این دور از مذاکرات هستیم. با نزدیک شدن به ماه اکتبر،
جمهوری اسلامی تعداد زیادی از چهره های شاخص و معروف در زندان را آزاد کرده یا به
مرخصی فرستاده است در حالی که دست کم صد تن در زندان‌های جمهوری اسلامی در شرایط
بسیار ناگوار زندانی هستند و از دارو و درمان محرومند، و همزمان افراد زیادی تنها
به دلیل داشتن اعتقاد دینی یا سیاسی دستگیر و زندانی می‌شوند در همین یک هفته
گذشته چهار شهروند سنی در اهواز دستگیر شدند، نوکیشان مسیحی، بهاییان، دراویش در
خطر دستگیری و حتی مرگ قرار دارند. شهروندان به دلیل اظهار نظر در شبکه‌های
اجتماعی و وبلاگ‌ها دستگیر و حتی به مرگ محکوم می‌شوند اما در کنار این اقدامات،
حسین رونقی ملکی آزاد، یا عده‌ای دیگر از زندانیان سرشناس به مرخصی فرستاده می‌شوند.
علی منصوری زندانی هلندی- ایرانی پس از هشت سال از زندان آزاد شده و به هلند
برگردانده می‌شود، و یا برای چندمین بار به سراغ آقای کاظمینی بروجردی رفته و وی
را زیر فشار قرار دادند که دست از مطالبات خود بردارد تا آزاد شود که مانند همیشه
با مخالفت او مواجه شدند.
در مجموع، دولت‌های
اصول‌گرا یا اصلاح‌گرا در مورد حقوق بشر روش‌های مشابهی را دنبال می‌کنند. آنها
معمولا، چند شاخص رعایت حقوق بشر را تعریف کرده و با اجرای آنها سعی در متعالی
نشان دادن میزان پای‌بندی خود به حقوق بشر دارند. برای مثال انتصاب یک یا چند وزیر
زن در کابینه به جای پرداختن به حقوق مسلم و واقعی ایشان و یا همان طور که اشاره
شد، آزادی برخی زندانیان مشهور که همراه با تبلیغات رسانه‌ای و لابی‌گری‌های
وابسته به رژیم ایران در خارج از کشور بسیار بزرگ‌نمایی می‌شود. اما با نگاه ژرف‌تر،
آیا با انجام اقداماتی از این دست واقعا تغییر در وضعیت حقوق بشر ایران ایجاد می‌شود؟
آن هم در اوضاعی که در ایران نقض حقوق بشر کاملا قانونی و سیستماتیک است و به دلیل
شکل حکومت و قانون که یک حکومت ایدئولوژیک و بر اساس قوانین شریعت تنظیم شده، نیاز
به اصلاحات ریشه‌ای و بنیادی دارد.
ناگفته نماند که آزادی و رهایی همه
زندانیان سیاسی و عقیدتی یک آرزوی همگانی است و شادی آفرین است که برخی از
زندانیان آزاد می‌شوند ولی نکته اینجاست که نباید گذاشت جمهوری فریبکار اسلامی از
این زندانیان نیز استفاده تبلیغاتی کند و در حین مذاکرات خود با دولت‌های غربی،
آنها را بازیچه اهداف خود قرار دهد و از آنان در فریب افکار عمومی استفاده کرده و به
عنوان بالا رفتن میزان پایبندی‌اش به مبانی حقوق بشر و در نتیجه حذف گزارشگر ویژه
حقوق بشر ایران قلمداد کند. از همین رو، همکاریث مداوم و منسجم سازمان‌ها و
مدافعان حقوق بشر حیاتی است و کوتاهی در این زمنیه جبران‌ناپذیر است.
مریم مؤذن زاده فعال حقوق بشر و سخنگوی
آقای کاظمینی بروجردی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر