شرایط آقای بروجردی در زندان نگران کننده است

گفتگوی فرزان فرامرزی روزنامه نگار و فعال حقوق بشر با هوشنگ امیر سلطانی عضو شورای مرکزی کمیته اطلاع رسانی آقای بروجردی:

خانه حقوق بشر ایران - رهانا: سید حسین کاظمینی بروجردی شانزدهم مهر ۱۳۸۵ در منزل شخصی‌اش دستگیر و پرونده‌ای علیه او در دادگاه ویژه روحانیت تشکیل شد. وی در طول مدت زندان تحت فشارهای روحی و جسمی قرار گرفت و هم اکنون در شرایط بد جسمی در زندان اوین به سر می‌برد.

در پی انتشار اخباری مبنی بر وخامت حال آقای کاظمینی بروجردی در زندان، با عضو شورای مرکزی کمیته اطلاع رسانی و مدیر تارنمای رسمی ایشان تماس گرفته و در مورد وضعیت آقای بروجردی، با ایشان گفتگویی را انجام دادیم. هوشنگ امیر سلطانی، عضو شورای مرکزی کمیته اطلاع رسانی آقای بروجردی و همچنین مدیر تارنمای رسمی آقای بروجردی، بام آزادی، است. ایشان هدف از فعالیت خود را اطلاع رسانی در خصوص اخبار مربوط به آقای بروجردی و دیگر اخبار مرتبط با نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران ذکر می کند.

آقای بروجردی یک روحانی شیعه هستند و حکومت ایران هم حکومتی مذهبی مبتنی بر تشییع است، با این حال آقای بروجردی دستگیر و روانه زندان می شوند، پاسخ آقای امیرسلطانی به پرسش ما در این مورد چنین است:

قبل از اینکه به سوال شما پاسخ بدهم لازم است این نکته مهم را یادآوری کنم که سیاستها و اقدامات غیر اصولی روحانیت حاکم بر ایران، لزوما بیانگر دیدگاههای مذهب شیعه نمی باشد. اصولا قرائتهای متفاوتی از مذهب تشیع وجود دارد و از بد روزگار رادیکال ترین قرائت تحت عنوان حکومت ولایت فقیه بر مسند قدرت تکیه زده است. مرزبندیهای حکومتی تحت عنوان خودی و غیر خودی باعث گردیده که آقای بروجردی بدلیل مخالفت صریح با ولایت فقیه و نگرش صلح طلبانه، حق مدارانه و آزادیخواهانه اش در جبهه غیر خودی ها قرار بگیرد که به تبع آن مانند سایر زندانیان سیاسی با مجازات زندان و شکنجه روبرو شده است. از دیدگاه آقای بروجردی خشونت تحت هر عنوانی محکوم بوده و دیکتاتوری دینی خشن ترین نوع دیکتاتوری ها محسوب میگردد . اصرار آقای بروجردی به اصل جدایی دین از دولت که اساس مشروعیت حکومت مذهبی ایران را هدف قرار میدهد او را در ردیف جدی ترین مخالفان رژیم ولایت فقیه قرار داده است .

با توجه به اخباری که چندی پیش در برخی سایت‌های حقوق بشری مبنی بر بدرفتاری با آقای بروجردی در زندان منتشر شده بود، از ایشان خواستیم که در مورد آخرین وضعیت آقای بروجردی در زندان برای ما بگویند:

کافی است مقایسه‌ای منصفانه درباره عکس‌های آقای بروجردی قبل و بعد از بازداشت به عمل آید تا به عمق شکنجه ها و فجایع وارده بر این زندانی عقیدتی سیاسی در طول ۵ سال بازداشت واقف شوید. آقای بروجردی هم اکنون در وضعیت بسیار نگران کننده ای قرار دارد و به رغم گزارشات پزشکان متعهد مبنی بر لزوم انتقال سریع ایشان به خارج از زندان جهت مداوا و پیگیری معالجات پزشکی، مسئولین جمهوری اسلامی کمترین توجهی به وضعیت سلامتی وی نشان نداده اند.

واقعیت امر اینست که خطر جان آقای بروجردی را شدیدا تهدید میکند. طبق آخرین گزارشی که در تاریخ سه شنبه ۷ تیرماه جاری توسط فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران منتشر شده است یکی از چشمان آقای بروجردی در آستانه نابینایی کامل قرار دارد و نارسایی قلبی ایشان سبب تورم پاهایش گردیده و تقریبا توان حرکت را از وی سلب نموده است. با وجود اینکه آقای بروجردی مبتلا به بیماریهای متعددی می باشد تاکنون با درخواست مرخصی درمانی ایشان حتی به مدت یک ساعت نیز مخالفت شده است.

آقای امیرسلطانی، چه تعداد از هواداران و پیروان آقای بروجردی هم اکنون در زندان هستند؟ اتهامات آنان چیست و نحوه ی برگزاری دادگاه این افراد به چه صورت بوده است؟ آیا حق داشتن وکیل را داشته اند یا خیر؟

در حال حاضر هیچکدام از هواداران وی در زندان نمی باشند . اخیرا شش هوادار بازداشتی وی به نامهای دکتر رویا عراقی،مهندس محمد رضا صادقی، طیبه حسینی، مریم عظیمی، نرگس غفارزاده و فروغ همتیار با تودیع وثیقه موقتا آزاد شده و بدون حق داشتن وکیل، همچنان منتظر برگزاری دادگاههای خود می باشند .

در پایان این گفتگو از ایشان خواستیم که نگاه خودشان را به وضعیت حقوق بشر و حقوق اقلیت های مذهبی و دگراندیشان دینی در ایران چگونه بیان کنند و اینکه به عقیده ایشان چاره ی رهائی از وضعیت موجود چیست؟

ما تنها راه نجات وطن از این مصیبتهای روزمره را برچیده شدن بساط ولایت فقیه از طریق برگزاری یک رفراندوم آزاد میدانیم تا بدینگونه دروازه های خوشبختی بر ملت نجیب ایران زمین لبخند بزند. ایجاد اصلاحات در چارچوب چنین نظامی بیشتر به یک شوخی بی مزه شبیه است و معتقدم در اردوگاه کنشگران اصلاح طلب هیچگاه راهبری پیدا نخواهد شد که بتواند دمکراسی را به ملت ایران هدیه دهد مگر اینکه خود را از شر واژگان منسوخی چون انقلاب، امام راحل و قانون اساسی فعلی خلاص کند و این مسئله بسیار ساده را درک کند که دوران باید ها و نبایدهای بی اساس دینی به پایان رسیده و ملت ایران خواستار جدایی دین از دولت هستند و تحقق آرزوهای برباد رفته شان را تنها در تشکیل نظامی آزاد و دمکراتیک جستجو می کنند. تمامی فرهیختگان و عاشقان وطن هم اکنون در زندانهای رژیم بسر می برند و جواب هر اعتراضی طناب دار است. نفس کشیدن در چارچوب چنین نظام متحجری مرگ تدریجی ست. ایران متعلق به تمامی ایرانیان آزاده است و هر ایرانی با هر تفکر و نگرشی این حق برابر را دارد که در ساختن ایرانی آزاد و آباد سهیم باشد.