بام آزادی

بعثت ، حياتي نو به كالبد بشريت

رجب ، مـاه بعثـت است ، در بعثت، رهـائي از ظلمات ، مترتّب مي شود ، مبعث ، نعمت بزرگ الهي بوده كه در قبال آن ، منّت عظيمي مطرح گرديده ، خـدائي كه هيچ چيزي را به رخ بندگانش نكشيده ، اين يكي را يـادآور شده كه قدرش را بدانيد و از آثـارش بهره مند گرديد ، قرآن در باب ارسال رُسُل ، ابواب جهانشمولي را مطرح كرده كه بايد در آنها دقيق شد ، در جائي مي گويد كه اگر از كرانه ي رسولان ، دور مي شديد ، هر آينه در جـادّه تـوحّش سرگردان مي مـانديد ، اگر اصـول ديـن را در افعـال و افكـارمان مي يابيم محصول زحمات سفيران آسماني مي باشد ، در فراز ديگري از مُصحف شريف آمده كه با انبيـاء ، اسنـاد و مـدارك و براهيني ضميمه گشته تا از سوء استفـاده ديگران از اين سِمَت جلوگيري شود ، هر يك از آنهـا ، نوشتاري مي آوردند تا جمله نيـازهاي شما را عرضه بدارند ، پس فـرهنگ مسلمين ، متجلّي در قـرآن است و خـطّ رسم چگونه زيستن ، منقوش در همين اوراق مقدّس مي باشد ، در برانگيختن منتخبـان عرش ، دروسي است سـازنده كه مي توان با درايـت در قصص انبيـاء ، به آن رموز ناگفته دست يافت، با بعثت آموزگاران بشر، هرگونه عذر و بهانه اي، مخدوش است و در آخرت در جايگاه شهود، پيامبران عصـر مـا قرار مي گيرند و به شهادت و شكايت مي پردازند ، آفريدگار توانـا مي گويد وجود ايشان ترازو بوده و ميزان سقوط و صعود آدميان مي باشد ، يعني هر نوع فاصله گيري از دستورات ايشان ، موجبات فناي در ظلمات را فراهم مي آورد و تقرّب به كلمات و مواعظ آنها ، خلود در رضايت و سعـادت دو جهـان را مقرّر مي نمـايد ، اخلاق نيكو ، ميـراث آنهاست ، محمّد اميـن مي فرمايد فلسفه آمدن من به سوي شما ، زيباسازي خُلق و خـو مي باشد ، با اخـلاق حَسن به مدينه فـاضله مي رسيم و بـد خُلقي ، هيـزم آتش مي باشد ، در تخلّق به بـرخورد آنها ، مصائب ، قـابل تحمّـل مي شود و محك مقبـوله در خـوش اخلاقي حركت مصطفـوي مي باشد كه يهـوديِ مـزاحم و مخـالف را مـورد تفقّد قـرار مي دهد كه چرا چند روز است به رويش زبـاله نمي ريزد !
خُلق محمّدي يعني فروتني در برابر همه، بدون در نظر داشتن رنگ و لباس و عقيده . معجزه، اسلحه پيامبران است . هر كسي مي تواند ادّعـا كند كه مـأمور خداوندست ولي از شخصي پذيرفته خواهد بود كه بـا عصـاي اعجـاز مي رود و معجزه يعني انجام كاري كه از ديگران ساخته نباشد . پيامبر در تمامي موارد زندگي ، الگو و اُسوه است. براي حكّـام ، مدرّس تقـوي در مملكت داري مي باشد ، اگر پادشاه ، از خـدا نترسد جـاني دهر خواهد بود زيـرا كه قدرت دارد هر كـاري كه بخواهد بكند امّا شخص اول سياسي كه در بند عبوديّت است ، جز به راه پرهيزكاري ، برنامه اي را پياده نمي نمايد . پيامبر اكرم ، به دور از تشريفات، حكومت مي كرد ، وقتي در مسجد بود چنان ساده در حلقه مؤمنين قرار مي گرفت كه تازه وارد ، تشخيص نمي داد پيامبر كيست . او از كبر و غرور زدوده شده بود ، بـا آنكه رهبريّت ، غـرور مي آورد امّا او در اقيانوس مهرورزي ، شنـا مي كرد . رسول معظّم ، به علم آموزي تأكيد مي كرد ، وي گفت : ز گهـواره تا گور دانش بجوي ، او استفـاده از امكانـات همه جـانبه را براي رسيـدن به معلومـات بيشتر ، جـايز مي دانست . شغـل اصـلي رسولان الهـي ، فرستـادن مردم به كـانال فـداكـاري و از خودگذشتگي مي باشد . در زيارتش مي خوانيد يا رحمة اللّه الواسعة ، اي درب گشوده اي كه همه خلايق را به سوي فضائل و مكارم و محاسن مي بري . او بَشير است، كارش دفاع از صلح و همزيستي مسالمت آميز مي باشد ، لبهايش خندان و صورتش گشـاده و دستهايش بـاز و كلماتش دلنشين مي باشد . نَذير است ، او به چـاهها و چـاله ها و درّه ها آگاه است و همه را برحذر مي دارد. هر كه به سنّت او بگرود ، محتاج هيچ كسي نشود ، طبيب نصرانيِ مدينه گفت: هر كه به رأي او بخورد و بخوابـد و بنشيند و بيايد ، هرگز مبتلا به بيماري و نقاهت نگردد . شعـار او ، بردبـاري بود ، شَيَّبَتْني سورةُ هُود ، آيه فَاسْتَقِمْ كَما اُمِرْت همواره مي گفت : مرا سوره هود پير كرد ، زيرا در آن سوره ، حق تعالي ، همواره مرا به شكيبائي توصيه مي نمود .
اثر آيت الله سيد حسين كاظميني بروجردي
كتاب باراني در كوير سوخته