بام آزادی

ابرهاى غيبت ، اشكهاى خلوت

دوستان، شرح غمم گوش كنيد *** آهِ دل از جگرِ سوخته‏ام، دود كنيد

من، جوانى به ره ساقى كوثر دادم *** موى صورت، به هوايش به سپيدى دادم

آنچنان دشمن نامرد، بزد زنجيرم ***‌ كه به هر عضو تنم، نام و نشانى دارم

در پى حبس، به قلبم، شررى افتاده *** كه به آن آتش سوزان، خطرى افتاده

بار الها، به حسينت، كه حسين در فِتنست *** اى قريبا، تو مدد كن كه غريب وطنست

مادرا، خيز و دعا كن كه پسر در ظُلَمست *** عصر عُسرت شد و عصيان زَمَن در تبعَست

**************

اين حسين است كه در خانه به غم افتاده *** اين غريب است كه در بند جفا افتاده

روزگارى به سر منبر و محراب، ندا مى‏داده *** حاليا عصر خموشى به خفا افتاده

اى مه نورفشان، در شب ظلمت بِنوا *** كه نَفَس در بدنش، از تب و تاب افتاده

اى رفيقان رَهَش، بال و پرش بشكسته *** همچو مرغى، به درون قفسى افتاده

فلكا، چوب بلايا، تو مزن بر لب اين افسرده *** كه به مصداق سمك، از سر موج افتاده

بارالها بِنگر، قلب عليلش ز تپش افتاده *** سكته در سجن عدو كرده و در بستر درد افتاده
از سروده هاي آيت الله بروجردي